سولفانیل آمید

سولفانیل آمید ها

داروی سولفانیل آمید

سولفانیل آمید (نام لاتین: sulfanilamide) یک داروی ضد باکتری به نام سولفونیل اوره می باشد. از نظر شیمیایی ، این یک ترکیب سولفونامید آلی میباشد که از آنیلین گرفته شده است. پودر سولفانیل آمید توسط متفقین در طول جنگ جهانی دوم برای کاهش عفونت ها استفاده شد و به کاهش مرگ و میر در مقایسه با جنگ های قبلی کمک کرد.

سولفانیل آمید چیست

سولفانیل آمید یک سولفونیل اوره ضد باکتری است. این یک ترکیب شیمیایی آلی می باشد که از آنیلین مشتق شده از گروه سولفونامید تشکیل شده است. سولفانیل آمید پودری بود که توسط متفقین در طول جنگ جهانی دوم برای کاهش میزان عفونت و کاهش قابل توجه مرگ و میر در مقایسه با جنگ های قبلی استفاده می شد. با این حال ، آنتی بیوتیک های جدید جایگزین سولفانیل آمید در زمینه رقابت شده می باشد. سولفانیل آمید هنوز هم امروزه مورد استفاده قرار می گیرد ، اما عمدتا برای درمان عفونت های قارچی واژن استفاده می شود. اصطلاح sulfanilamide همچنین برای توصیف خانواده وزن مولکولی سولفانیل آمید مولکولهای حاوی این گروههای عملکردی استفاده می گردد.

مانند:

• فوروزماید دیورتیک حلقه ای می باشد
• سولفادیازین یک آنتی بیوتیک است
• سولفامتوکسازول یک آنتی بیوتیک است

فرمول سولفانیل آمید

فرمول شیمیایی سولفانیل آمید

کاربرد سولفانیل آمید

سولفانیل آمید به عنوان آنتی بیوتیک سولفونامید ، واکنشهای آنزیمی شامل پارا آمینوبنزوئیک اسید (PABA) را با مهار رقابت با عمل به عنوان آنالوگ سوبسترا انجام می دهد. PABA در واکنشهای آنزیمی برای تولید اسید فولیک ، که به عنوان یک کوآنزیم در سنتز پورین ها و پیریمیدین ها عمل می کند ، مورد نیاز می باشد. پستانداران اسید فولیک خود را سنتز نمی کنند ، بنابراین تحت تأثیر مهار کننده های PABA قرار نمی گیرند ، که به طور انتخابی باکتری ها را از بین می برد.

تاریخچه سولفانیل آمید

سولفانیل امید اولین بار در سال 1908 توسط شیمی دان اتریشی پاول یوسف یاکوب گلمو (1861-1961) به عنوان بخشی از پایان نامه دکترای خود در Technische Hochschule در وین توسعه داده شد و در سال 1909 ثبت شد. در سال 1935 ، و ژاک و ترزا ترفول ، که به همراه فدریکو نیتی و دانیل بوث در آزمایشگاه ارنست چهارنو در موسسه پاستور سولفانیل آمید ، آن را به عنوان یک فرم فعال تأیید کردند.

به صورت کلی ، با کشف سولفانیل آمید ، این محصول به عنوان یک عامل شیمی درمانی شناخته شد. و جایزه نوبل به دوماگ برای کارش تعلق گرفت. در سال 1937 ، اکسیر سولفانیل آمید ، که در آن سولفانیل آمید با استفاده از دی اتیلن گلیکول به عنوان حلال سنتز شد ، موجب مسمومیت و کشته شدن بیش از 100 نفر مبتلا به بیماری حاد کلیه شد ، که مقررات جدید ایالات متحده در مورد آزمایش های غربالگری را برانگیخت. در سال 1938 ، قانون غذا ، دارو و لوازم آرایشی به تصویب رسید.