محیط کشت کلیگر آیرون آگار

محیط کشت کلیگر آیرون آگار (KIA)

کلیگر آیرون آگار یا KIA (Kligler's Iron Agar) یک محیط کشت افتراقی است که برای شناسایی برخی از ویژگی‌های بیوشیمیایی باکتری‌های گرم منفی، به ویژه اعضای خانواده انتروباکتریاسه، استفاده می‌شود. این محیط به ما کمک می‌کند تا توانایی باکتری در تخمیر قندهای گلوکز و لاکتوز و همچنین تولید گاز هیدروژن سولفید را بررسی کنیم.

ترکیبات و اصول کار:

• قندها: این محیط حاوی دو نوع قند، گلوکز و لاکتوز، است. مقدار گلوکز کمتر از لاکتوز است. این تفاوت در غلظت به این دلیل است که ابتدا باکتری‌ها گلوکز را تخمیر می‌کنند و اگر قادر به تخمیر لاکتوز باشند، پس از مصرف تمام گلوکز به سراغ لاکتوز می‌روند.

• نشانگر pH: فنل رد به عنوان نشانگر pH در این محیط استفاده می‌شود. در محیط اسیدی (پس از تخمیر قندها) رنگ محیط به زرد تغییر می‌کند و در محیط قلیایی (هنگامی که باکتری‌ها آمینو اسیدها را تجزیه می‌کنند) رنگ محیط به قرمز تغییر می‌کند.

• سولفات آهن: برای تشخیص تولید گاز هیدروژن سولفید استفاده می‌شود. اگر باکتری هیدروژن سولفید تولید کند، با سولفات آهن واکنش داده و رسوبی به رنگ سیاه ایجاد می‌کند.

کاربردها:

• تخمیر قندها: با مشاهده تغییر رنگ محیط از قرمز به زرد در قسمت شیب‌دار یا عمقی لوله، می‌توان به توانایی باکتری در تخمیر گلوکز و لاکتوز پی برد.

• تولید گاز: ایجاد حباب یا شکاف در محیط نشان‌دهنده تولید گاز توسط باکتری است.

• تولید هیدروژن سولفید: ایجاد رسوب سیاه در محیط نشان‌دهنده تولید گاز هیدروژن سولفید توسط باکتری است.

تفسیر نتایج:

نکات مهم:

• انکوباسیون: معمولاً در دمای 35 درجه سانتی‌گراد به مدت 18-24 ساعت انکوبه می‌شود.

• تفسیر نتایج: تفسیر نتایج باید با دقت انجام شود و همراه با سایر آزمایشات بیوشیمیایی باشد تا شناسایی دقیق باکتری صورت گیرد.

• کنترل کیفیت: همیشه از یک کنترل مثبت و یک کنترل منفی استفاده کنید.

محدودیت‌ها:

• عدم اختصاصیت کامل: برخی باکتری‌ها ممکن است نتایج متفاوتی در این محیط نشان دهند.

• تأثیر عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند pH اولیه محیط و دمای انکوباسیون می‌توانند بر نتایج تأثیر بگذارند.

در کل، محیط کشت کلیگر آیرون آگار یک ابزار ارزشمند در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی برای شناسایی اولیه باکتری‌های گرم منفی است.